ลงเรื่องเครียด ๆ มา 2 เรื่องซ้อนแล้ว
( เพื่อประกาซให้คนอื่นรู้ว่า บล็อกช้านก็มีสาระเหมือนกันนะยะหล่อน)
คราวนี้เอาเรื่องเบา ๆ บ้างก็แล้วกันเนอะ
อืม นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เก็บตกได้จากร้านคอม ( คนละร้านกับคราวที่แล้วนะ) แต่คราวนี้เปลี่ยนเป็นระหว่างทำโบชัวร์ชีวะแทน
เราก็นั่งทำงานของเราไป หูก็ใส่หูฟังไว้ แต่ไม่ได้เปิดเพลงอะไรหรอก
ใส่ไว้งั้นแหละ กันเสียงรบกวน
เอ่อ ความจริงก็กันอะไรไม่ค่อยได้หรอก
แต่ก็จะใส่ ใครจะทำไม
ข้างขวา ก็มีตาลุงนั่งดูตารางประมูลพระเครื่องอยู่
ข้างซ้ายก็ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเล่นแชท
เราก็ทำงานไป ไม่ได้สนใจอะไร
มีแวบไปแอบอ่านนิยายในเด็กดีนิด
แชท msn กับเพื่อนหน่อย
แล้วจู่ ๆ พี่ผู้หญิงข้าง ๆ ก้คว้าโทรศัพท์มากดหาใครก็ไม่รู้ (จากการสอดแนมของเราพบว่าน่าจะเป็นพี่สาวร่วมโลก )
และจากการที่ไม่มีเสียงอะไรกรอกหูเรามาก่อน
เราก็ได้ยินผู้หญิงคนนั้นคุยสารทุกข์สุกดิบกับคนในสาย ถามหาญาติพี่น้องว่าเป็นไงกันบ้าง
( ขณะนี้เราเดาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กต่างจังหวัดขึ้นมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ฯ )
และแล้ว ฉากเด็ดก็บังเกิด
แต่น แต๊น
ผู้หญิงคนนั้นเปิดอีเมล์ขึ้นมาฉบับหนึ่ง
เลื่อนขึ้นลงไปมา เหมือนว่าไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ไหน
แล้วก็พูดว่า
…พี่ สตูเค้าส่งเมล์มาอีกแล้ว ก็เรื่องนั้นแหละ จะเรื่องไหน หนูยังไม่กล้าบอกพ่อเลยนะเนี่ย พ่อต้องไม่ยอมแน่ สตูส่งรายละเอียดมาให้ทั้งหมดเลยแล้วด้วย…
…อยากถ่ายมั้ยเหรอ หนูก็บอกไม่ถูก ไอ้กลัวพ่อเสียใจก็กลัว แต่เงินมันก็ไม่น้อยเลยพี่...
…แหม พี่ ตั้ง สามแสน อยู่ หนูก็ต้องอยากได้อยู่แล้วแหละ แต่อย่างว่านะ ได้อย่างเสียอย่าง ถ้าหนูถ่ายไป ชีวิตหนูก็คงไม่เหมือนเดิม พ่อก็คงไม่ชอบเท่าไหร่…
…แน่นอนละ ชัวร์พี่ ถ้าจะถ่ายก็ไม่รีทัชแน่ และก็ต้องมีฝ่ายเราไปคุมด้วย…
…เฮ้อ คิดหนักนะเนี่ย ก็ถ่ายนู้ดนี่นะ ฮะฮะ…
…ในเมล์นี่บอกไว้ละเอียดเลยพี่ ว่าน้องต้องใส่ชุดอะไร เว้าแค่ไหน ผ้านี่เป็นผ่าซีทรูทั้งหมดนะ เวลาโพสงี้ต้องยืนยังไง นอนยังไง เงยยังไง นั่งแบบไหน โอย หนูอ่านไปก็อึ้งไป ธุรกิจพวกนี้มันเจริญขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย…
…เอ คิด ๆ ดูแล้ว หนูไม่เอาดีกว่า สามแสนนะ หาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ภาพพจน์เรา เสียแล้วเสียเลย เรียกกลับยังไงก็ไม่ได้ อีกอย่าง หนูมีพ่อคนเดียวด้วย หนูไม่อยากให้พ่อเสียใจ…
…แค่นี้นะพี่ หนูไปกินข้าวดีกว่า หิวแล้ว…
เราได้ยินตอนแรกก็เฉย ๆ ไม่สนใจ แต่หลัง ๆ ก็เริ่มหูผึ่ง และก็มาอึ้งตอนก่อนจะจบ โอย ไอ้เราก็ลุ้นไปกับเค้าด้วย ว่าเค้าจะตัดสินใจยังไง ถ่าย ไม่ถ่าย จำได้ว่ามื้องี้แข็งค้างเลย ตาก็พยายามเหล่มองอีเมล์เค้าอยู่นั่นแหละ กลัวเค้าจับได้สุด ๆ เลยแหละว่าเราแอบฟังเค้าคุยกัน
ยิ่งตอนเค้าเดินออกจากร้านไปนะ เรางี้เหลียวมองหลังเค้าคอเคล็ดเลย เข้าใจแล้วว่าทำไมสตูถึงอยากได้เค้าไปเป็นนางแบบ เค้าสูงมาก หุ่นก็ดี แถมยังเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย ว้าว ที่ตลกนะ คือพอเค้าออกไปนอกร้านปุ๊บ เด็กมหาลัยคนหนึ่งก็เหลียวมองเค้าจนเดินตกท่อไปเลย 555+++
โอย จบนี้ดีกว่า ง่วงแล้วด้วย
( เพื่อประกาซให้คนอื่นรู้ว่า บล็อกช้านก็มีสาระเหมือนกันนะยะหล่อน)
คราวนี้เอาเรื่องเบา ๆ บ้างก็แล้วกันเนอะ
อืม นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เก็บตกได้จากร้านคอม ( คนละร้านกับคราวที่แล้วนะ) แต่คราวนี้เปลี่ยนเป็นระหว่างทำโบชัวร์ชีวะแทน
เราก็นั่งทำงานของเราไป หูก็ใส่หูฟังไว้ แต่ไม่ได้เปิดเพลงอะไรหรอก
ใส่ไว้งั้นแหละ กันเสียงรบกวน
เอ่อ ความจริงก็กันอะไรไม่ค่อยได้หรอก
แต่ก็จะใส่ ใครจะทำไม
ข้างขวา ก็มีตาลุงนั่งดูตารางประมูลพระเครื่องอยู่
ข้างซ้ายก็ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเล่นแชท
เราก็ทำงานไป ไม่ได้สนใจอะไร
มีแวบไปแอบอ่านนิยายในเด็กดีนิด
แชท msn กับเพื่อนหน่อย
แล้วจู่ ๆ พี่ผู้หญิงข้าง ๆ ก้คว้าโทรศัพท์มากดหาใครก็ไม่รู้ (จากการสอดแนมของเราพบว่าน่าจะเป็นพี่สาวร่วมโลก )
และจากการที่ไม่มีเสียงอะไรกรอกหูเรามาก่อน
เราก็ได้ยินผู้หญิงคนนั้นคุยสารทุกข์สุกดิบกับคนในสาย ถามหาญาติพี่น้องว่าเป็นไงกันบ้าง
( ขณะนี้เราเดาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กต่างจังหวัดขึ้นมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ฯ )
และแล้ว ฉากเด็ดก็บังเกิด
แต่น แต๊น
ผู้หญิงคนนั้นเปิดอีเมล์ขึ้นมาฉบับหนึ่ง
เลื่อนขึ้นลงไปมา เหมือนว่าไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ไหน
แล้วก็พูดว่า
…พี่ สตูเค้าส่งเมล์มาอีกแล้ว ก็เรื่องนั้นแหละ จะเรื่องไหน หนูยังไม่กล้าบอกพ่อเลยนะเนี่ย พ่อต้องไม่ยอมแน่ สตูส่งรายละเอียดมาให้ทั้งหมดเลยแล้วด้วย…
…อยากถ่ายมั้ยเหรอ หนูก็บอกไม่ถูก ไอ้กลัวพ่อเสียใจก็กลัว แต่เงินมันก็ไม่น้อยเลยพี่...
…แหม พี่ ตั้ง สามแสน อยู่ หนูก็ต้องอยากได้อยู่แล้วแหละ แต่อย่างว่านะ ได้อย่างเสียอย่าง ถ้าหนูถ่ายไป ชีวิตหนูก็คงไม่เหมือนเดิม พ่อก็คงไม่ชอบเท่าไหร่…
…แน่นอนละ ชัวร์พี่ ถ้าจะถ่ายก็ไม่รีทัชแน่ และก็ต้องมีฝ่ายเราไปคุมด้วย…
…เฮ้อ คิดหนักนะเนี่ย ก็ถ่ายนู้ดนี่นะ ฮะฮะ…
…ในเมล์นี่บอกไว้ละเอียดเลยพี่ ว่าน้องต้องใส่ชุดอะไร เว้าแค่ไหน ผ้านี่เป็นผ่าซีทรูทั้งหมดนะ เวลาโพสงี้ต้องยืนยังไง นอนยังไง เงยยังไง นั่งแบบไหน โอย หนูอ่านไปก็อึ้งไป ธุรกิจพวกนี้มันเจริญขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย…
…เอ คิด ๆ ดูแล้ว หนูไม่เอาดีกว่า สามแสนนะ หาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ภาพพจน์เรา เสียแล้วเสียเลย เรียกกลับยังไงก็ไม่ได้ อีกอย่าง หนูมีพ่อคนเดียวด้วย หนูไม่อยากให้พ่อเสียใจ…
…แค่นี้นะพี่ หนูไปกินข้าวดีกว่า หิวแล้ว…
เราได้ยินตอนแรกก็เฉย ๆ ไม่สนใจ แต่หลัง ๆ ก็เริ่มหูผึ่ง และก็มาอึ้งตอนก่อนจะจบ โอย ไอ้เราก็ลุ้นไปกับเค้าด้วย ว่าเค้าจะตัดสินใจยังไง ถ่าย ไม่ถ่าย จำได้ว่ามื้องี้แข็งค้างเลย ตาก็พยายามเหล่มองอีเมล์เค้าอยู่นั่นแหละ กลัวเค้าจับได้สุด ๆ เลยแหละว่าเราแอบฟังเค้าคุยกัน
ยิ่งตอนเค้าเดินออกจากร้านไปนะ เรางี้เหลียวมองหลังเค้าคอเคล็ดเลย เข้าใจแล้วว่าทำไมสตูถึงอยากได้เค้าไปเป็นนางแบบ เค้าสูงมาก หุ่นก็ดี แถมยังเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย ว้าว ที่ตลกนะ คือพอเค้าออกไปนอกร้านปุ๊บ เด็กมหาลัยคนหนึ่งก็เหลียวมองเค้าจนเดินตกท่อไปเลย 555+++
โอย จบนี้ดีกว่า ง่วงแล้วด้วย
